Mijn derde week in Su

Nou daar ben ik weer.. Eigenlijk een beetje verlaat als je naar de gebeurtenissen kijk. Ik dacht namelijk dat 1x per week uploaden wel goed za zijn, maar er gebeurd zoveel in een week dat het weer een heel verhaal wordt dat van hak op de tak gaat...
Om te beginnen bij vorig weekend. Toen zijn we op trip geweest naar Brownsberg. Het is een berg met veel jungle enz. De weg erheen was al een hele uitdaging. De wegen zijn hier zo hobbelig dat je helemaal door elkaar geschud wordt tijdens de rit. De lekkere “billen schud muziek” maakt dat wel wat passelijker. Op de weg is het hier gelukkig nooit saai. Langs de weg zie je allerlei dropjes liggen zoals je in Afrika verwacht. En alle palmbomen en bossen maken het uitzicht zeker niet vervelend. Als tussenstop hadden we “Berg en dal”. Dat is een soort recreatie gebied waar je kan kajakken en van de kabelbaan af kan gaan. Ik had dus verwacht dat het 1 kabelbaan was waar je een ritje over kon maken, maar het waren er 7. We zijn dus nog dik anderhalf uur bezig geweest... Allereerst moesten we de berg op lopen/klimmen. Wat ons al een prachtig uitzicht gaf in de jungle. Ik heb mijn camera op mijn buik gelegd en heel de zip line gefilmd. We gingen echt dwars door het oerwoud/jungle (ik weet eerlijk gezegd niet wat het verschil is...). Echt zo gaaf en prachtig! Op de laatste zip line mochten we op z’n kop hangen! Echt super gaaf !! Daarna zijn we nog even een verfrissende duik gaan nemen in de rivier (in het afgebakende gedeelte, waar geen enge beesten zitten..). Toen we klaar waren zijn we verder gaan rijden naar Brownsberg. Hier was nog een hele oefening om op die berg te komen. Het was namelijk keihard aan het regenen en heel de wegen spoelen dus half weg... Met alle kuilen van dien.. En dan op een weg ten breedte van precies 1 auto (wat dan een twee richtingen verkeer iets moest voorstellen)... Drama dus! Eindelijk boven aan de berg aangekomen bij de Baboen (waar we sliepen) brak de zon door. En wat een fantastisch uitzicht hadden we hier!! Echt prachtig! Na al onze hangmatten opgehangen te hebben zijn we gaan wandelen (niet zo rustig als dat het klinkt, want het is alleen maar klimmen klauteren en uitglijden). Op zoek naar apen en andere gekken dieren die we niet hebben gezien. Verder hebben we nog lianen een schommel gemaakt en er lekker op zitten schommelen (ook dat ging niet zonder slag of stoot aangezien die net iets te hoog hing om erop te komen, gelukkig leverde dat wel hilarische filmpjes op!). ‘ S nachts hebben we nog een nachtwandeling gemaakt om dieren te spotten met de gids maar ik heb werkelijk niks gezien en heb alleen maar tot mijn enkels in de blubber gestaan. De blubber is daar helemaal oranje van de bauxiet, wat er dus voor gezorgd heeft dat ik mijn halve kledingkast heb weg kunnen gooien omdat het er echt niet meer uit gaat. De mensen uit India gebruiken dat spul namelijk ook voor die pigment poeders (zegt wel iets over de sterkte...). Heel handig dus als je daar met je witte sokken in gaat lopen.. De volgende dag gingen we maar weer eens lopen, klimmen, klauteren en glijden op naar de watervallen. We hebben ongeveer 3 uur gelopen in de snik hitte... Erg vermoeiend dus als je geen een stap kan zetten zonder er over goed over na te denken waar je je voet gaat zetten.. Na dit weekend ben ik dan ook niks waard geweest op mijn stage (die iedere dag om 7u begint...). Dat betekend niet dat ik in deze week geen opvallende nieuwe dingen heb gezien in het ziekenhuis, want je blijft iedere dag verbaasd over de normale gebruiken hier. Zo was er ineens een groep van meer dan 50 man in het ziekenhuis en er begon 1 iemand kei en kei hard te huilen. Wij hoorden het op de afdeling terwijl het in een ander gebouwtje naast ons was... Daarna begon iedereen mee te huilen (echt een soort honden gejank) waarna ik dus erg benieuwd was wat er gaande was.. Ik aan een collega gevraagd die zei; “Er is weer iemand overleden, dan is dit heel gebruikelijk”. Oké, nou dan neem je het maar aan, en je gaat weer verder met je werk. Ook krijg ik nog elke dag op het werk nieuw Surinaams eten van mijn collega’s “ow dit moet je nog proeven, en dit, en dit, en morgen neem ik dit voor je mee, want dat moet je ook echt proeven.. “ Zo had ik van de week “Zuurgoed”. Eigenlijk gewoon wat atjar maar dat als vrucht... Heel vreemd... Ook de laksheid in Su wordt mij steeds duidelijker. Zo stond ik gewoon twee dagen na elkaar alleen op de unit. Dat betekend dat je 3-10 kindjes hebt die je niet kent, waar de overdrachten en administratie dan ook overal en nergens te vinden is, onder jouw verantwoordelijkheid vallen... En begin maar eens... Je hebt geen idee wie je voor je hebt... en dan krijg je ondertussen nog 3 opnames... En dan noemen ze je stagiaire en mag je 120 EURO per maan betalen voor begeleiding (en dat te bedenken dat je hier als A-verpleegkundige ongeveer 420 euro per MAAND verdiend als loon....) Na zo’n drukke werkdag is het dan ook ultiem ontspannen als we even een terrasje gaan pakken. Helaas begint dat in Su rond een uurtje of 23. Het echte uitgaan begint namelijk pas rond 02 A.M. Het is dus al een hele klus om wakker te blijven voordat het uitgaan pas begint. In de club wordt je echter wel goed wakker gehouden door de leuke billen schud muziek en de bijzondere dansen van de uitslovers in de club... Op Valentijnsdag zouden we eigenlijk ook uitgaan, dus wij eerst naar het terras maar waren toch al erg moe dus besloten rond 1.30 naar huis te gaan... dus wij onze taxi chauffeur gebeld of hij ons naar huis wilde brengen. Een huisgenootje had nog het leuke idee om even over de (enigste) brug te rijden om de mooie lichtjes van Paramaribo te laten zien. Echt adembenemend! Dan heb je pas door ik hoe grote stad je eigenlijk zit... Van het een komt het ander en zo krijgen we even een toertje met de auto.. Even later stonden we bij een hoerentent en we waren dus erg nieuwsgierig geworden hoe dat er hier aan toe gaat (aangezien hier iedere Braziliaan een hoer is en ze overal op straat staan..) Dus wij gaan binnen met de taxichauffeur die gelijk 2L Parbobier besteld... Zo blijf je nog wel even bezig en we hebben onze ogen dat ook echt uitgekeken.. Hier verkopen ze zichzelf namelijk helemaal niet. Ze staan er gewoon te staan en wachten tot er iemand naar ze toe komt lopen, meer niet... Heel raar om te zien.. Toen we genoeg gedronken hadden werd ons verteld dat er ook een club was met een verende vloer.. Dat moesten we dan ook meemaken dus hup wij weer de auto in op naar de volgende club met de bewegende vloer. Wij komen daar aan, bleek het Gaynight te zijn... Homo zijn is hier in Su echt nog een taboe dus dat was wel heel grappig om te zien hoe ze daar los kunnen gaan en zichzelf kunnen zijn, maar je kan wel zeker zeggen dat die nog 10x zo erg zijn in daggeren als de overige Surinamer.. Het is echt bizar wat die Surinamers allemaal laten zien op de dansvloer.. Rond 4 uur hebben we besloten dat we onze (iets wat verlengde) rit naar huis te vervolgen en zijn we weer met heel wat indrukken thuis gekomen... Wat een week...