Even een update

Oeps... dit heeft wel iets tè lang geduurd... Mijn streven was om 1x per week jullie even op de hoogte te houden, maar ik ben hier zo weinig thuis dan ik gewoon nog geen zin en tijd heb gehad om zo'n lang verhaal te schrijven. Terwijl het eigenlijk alleen maar langer werd natuurlijk...

om maar weer te beginnen bij het eind van de vorige keer.. Uit mijn hoofd zo rond 15 februari; De dag dat ik Choi's ontdekt heb (Amerikaans/Nederlandse supermarkt) en dus al mijn Nederlandse producten heb kunnen vinden in deze supermarkt. Het is daar echt verschrikkelijk Amerikaans ingericht met zelfs een Moët & Chandon HOEK. Met flessen die groter zijn dan de lengte van mijn benen. Echt bijzonder groot! Nu heb ik dus al helemaal geen reden meer om terug te komen naar Nederland haha... Verder gingen we een taart proberen te bestellen met een foto van een huisgenootje erop, omdat ze jarig was. Wat een drama om zo iets te bestellen. Van de ene bakker wordt je naar de andere bakker gestuurd omdat het print apparaat kapot was. Eenmaal de andere bakker gevonden te hebben blijkt deze hetzelfde te melden... Fijn dat iedereen hier in Par'bo hetzelfde print apparaat gebruikt en dat van elkaar weet... Maar goed, dan maar een taart zonder foto. Terug gereden naar de eerste bakker om het daar te bestellen.

De dag erna zijn we met onze taxichauffeur naar een Javaanse markt geweest. HEEERLIJK eten allemaal dus !! Alleen geen spekkoek te bekennen, helaas.. De markt was wel alleen voor Javanen gebouwd, want de daken waren zo laag dat ze op de borst kwamen als je er onderdoor wilde lopen.. Intensief genoeg dus voor surinaamse begrippen en dan verdienen we wel een middagje aan het zwembad. Even genieten van de zon en warmte.

17/02; De schoonmaak-dag. Wat een hel.. Het was ZOOOO ranzig in de koelkast dat we onze moed hebben bij geraapt en de koelkast schoon zijn gaan maken. Wat daar allemaal voor vies water uitkwam kan ik niet in woorden omschrijven... Ik kan tegen heel veel geuren uit de zorg, maar hierbij heb ik toch echt wel een aantal keer moeten stoppen om mijn braakneigingen de prioriteit te geven... BAH! twee dubbele vuilniszakken rond onze handen gewikkeld, neus dicht en schoonmaken maar! Hij is nog nooit zo wit geweest als dat hij nu is. prachtig !! Zeker de moeite waard dus. Met een klein engeltje op onze schouder is er gelukkig ook nog niemand ziek geweest van het eten dat erin lag.

Deze week zijn we ook nog naar een reclamespotje geweest. Er werd een reclame spotje opgenomen voor teleG (soort surinaamse t-mobile) en we mochten aanwezig zijn bij de opname. Onze taak; klappen wanneer nodig. Owja en de kinderen een beetje moed laten houden. Het was echt zoooo saai. Een draaidag van 5 uur als het niet meer is... en als beloning eten! Altijd een goed vooruitzicht natuurlijk, dus na het einde wij met volle overtuiging naar het eten lopen; geen vegetarisch eten... Zo jammer dit.. Maar snel naar huis gegaan dus en alsnog deze dag snel vergeten.

Een paar dagen later ging ik kijken bij de voetbalwedstrijd van een aantal jongens die ik hier heb leren kennen. Echt een geweldig grappig team. Ook hoe alles loop hier, je kijkt je ogen uit hier. Zo trainen ze nooit, ze spelen alleen wedstrijden.. en als een wedstrijd om 9.30u begint is het helemaal niet raar dat we daar met het gehele team pas om 12.30 zijn, want dan blijkt te tweede helft van de vorige wedstrijd nog bezig te zijn... zoooo raar.. Ik snapte er helemaal niks van. Na de wedstrijd ging een vriend van degene waarmee ik mee reed even naar zijn werk want daar zou hij ook gaan slapen omdat hij de volgende dag moest werken. Tuurlijk Sharon, dat is helemaal logisch hier... Hij had alleen 1 probleem.. hij had geen sleutel. Wat ik dacht dat typisch oud-Hollands was gebeurd hier dus ook; je gaat kijken of er geen sleutel onder een bloempot ligt... Dat is echter nog een hele klus als heel die tuin vol (maar dan ook echt bomvol) met bloempotten staat... een dik kwartier later had hij dus een sleutel gevonden onder een van de bloempotten en konden we naar binnen. even snel opfrissen en weer door touren. Die reed heeft me gereden naar de ghetto, waar hij vandaan komt. Het is echt mooi om te zien dat er twee totaal verschillende werelden in 1 stad samen leven. Heel bizar. Alles is daar anders. De mensen leven echt op straat, de straten zijn daar niet geasfalteerd en de kuilen en hobbels zijn daardoor ongeveer op kniehoogte. Ook liet hij mij zijn school zien. Hij is een van de bevoorrechte jongens die de kans heeft gekregen om naar school te gaan en dat door te zetten. Hij zit nu dus op een school die samenwerkt met Nederland en dus een volledig Nederlandse studie commercieële economie. De studie hier kost ongeveer 1700-1800 SRD (377,78 euro) per JAAR... Voor hier is dat dus echt onbetaalbaar als je je bedenkt dat ze zo'n 6 SRD per uur verdienen met een full-time job.

Ook hebben we nog een reclamespotje mee mogen maken van het holi pagwa dag/festival/feest. Die dag is het bekende feest van alle kleurtjes uit Inda. Dat ze die kleurtjes allemaal opgooien enz. Daar werd dus een promo reclame achtig iets voor gemaakt en ons was gevraagd daarin mee te spelen voor 50 USD pp (162,50 SRD ->36,95 euro) Prims dus een leuke ervaring en wat geld verdienen is altijd een goede combinatie. Dus wij gingen akkoord. De afspraak was dat we om 7 uur bij het verzamelpunt zouden staan. Er was alleen 1 probleem... We waren de dag ervoor flink gaan stappen en waren rond 5-6 uur thuis. En ik werd dus om 7.30 door een huisgenootje wakker gemaakt aan mijn bed met de tekst; sharon, er staat NU iemand voor de deur. We moeten NU mee, we zijn al een half uur te laat. Dus ik met mijn brakke half slapende hoofd pak een kort broekje uit de kast waarna mijn huisgenootje zegt; nee sharon we moesten een lange broek aan... Owja dat trekt nog makkelijk aan in deze hitte... Dus 10 minuten laten had ook ik eindelijk mijn broek aan en gingen we naar het volgende huisgenootje... Ook jij moet NU wakker worden want we zijn al drie kwartier te laat... haha een groot drama dus... Daar aangekomen was het echt gaan spoelen. Niet echt ideaal dus als je die poeder moet gaan gooien.. dus wat doen ze dan hier in Su.. juist, Wachten... Wachten.... Wachten en wachten. Zonder plan B dus gewoon hopen op een magisch moment dat al de bewolking wegtrekt en de zon gaat schijnen. Gelukkig hebben wij daar zeer weinig van meegekregen want wij lagen alle drie in dezelfde houding te slapen... Na 5 uur wachten hebben we het opgegeven en hebben we gezegd dat we gingen. See you later alligator... Terug naar huis gegaan om verder uit te brakken.. Later die avond waren we weer goed bijgeslapen dus kon het avond leven weer beginnen. Dit keer waren we naar een Braziliaanse bar gegaan waar een live bandje was. Best gezellig alleen de vrouwen in inimini rokjes maken het uitzicht wat onconfortabel maar dat terzijde.. Daarna zijn we maar naar de meest Nederlandse tent gegaan hier in SU ('t Vat) waar ze boven salsa muziek draaide en iedereen lekker aan het dansen was.GENIETEN dus !!

De dag erna hadden mijn collega's van mijn stage me meegevraagd naar Powakka. Dat is een dorpje in het binnenland waar je kan zwemmen bij de kreek en lekker kan relaxen in je hangmat. Super leuk aanbod dus met beide handen aangegrepen. In dat opzicht lijken die Surinamers echt op Indo's alleen dan ongeorganiseerd, Zo hadden 3 mensen nasi gemaakt maar ieder zoveel dat het meer dan genoeg was voor heel de groep. Ook hebben ze daar nog Barra's gebakken wat een soort groente olibol is, echt heerlijk! We gingen ook een stukje lopen naar een andere plas om te zwemmen. Tijdens het lopen moest je alleen echt super goed oppassen want we vielen allerlei vruchten keihard uit de boom, echt heel eng als die net naast je vallen enzo. We hebben we zo veel nieuwe vruchten geproefd... Echt leuk hoe ze in deze dorpen alles uit de natuur halen. Zo hadden ze van die besjes die ze gebruikte voor nagellak en een bloem voor parfum en awaka (naam van de vrucht) als kauwgom, het smaakte echt naar van die zoete kinderkaugom echt grappig! Op de terugweg hadden we met de bus een lekke band gekregen... ik had dat nog nooit meegemaakt, wat een klap... ik schrok me echt wezenloos. Maar hoe ze ook dit weer oplossen zonder iets is echt leuk om te zien. Zo pakt de chauffeur twee stenen van langs de weg, rijd die bus erop en tadaa je hebt een krik.. echt super slim!

phoe phoe het is echt een heel lang verhaal om te schrijven, en zeker om te lezen... dus neem even een break en dan zie ik je na de reclame terug blijf blij me want na de reclame wordt het alleen nog maar leuker hahah

Die zelfde Surinamer van de Ghetto nam mij mee naar een overlijdingsfeest van zijn familie. In het binnenland is het namelijk een traditie dat als er iemand overlijd dat er 4 volle dagen gefeest wordt met iedereen om het te vergeten en te verwerken. Echt een prachtige gedachtengang waar ik me zeker in kan vinden! We weren dus opgehaald door twee van zijn zussen en zijn tante. Toen we uitstapte kreeg ik gelijk een doek rond mijn heupen gewikkeld die iedereen daar traditioneel droeg. Echt heel lief! Bij binnenkomst scheiden de mannen en vrouwen direct en gaan de mannen 'vergaderen'. en de vrouwen/ wij gingen naar binnen om iedereen gedag te zeggen en mee te feesten. Niemand van deze mensen sprak Nederlands dus was ik gezegend met zijn zusje van 19 die het op school had geleerd! Zo leer je de taal (Saramacaans) wel echt super snel,echt heel leuk! Het is echt zo'n binnenlandse taal met veel klanken in plaats van woorden.. Mijn naam was dan ook de uitdaging van de avond voor die mensen want Sharon is echt een woord dat ze niet uit hun mond krijgen. Alle 'klinkt als' versies heb ik gehoord. Het feest was ook in de ghetto dus het was echt indrukwekkend om die 'huizen' van binnen te zien. Het zijn gewoon een aantal wandjes met doeken ertussen die als deuren fungeren. meer niet... Ook de gebruikten zijn heel anders, wat soms wel voor hilarische momenten. Zo vroeg zijn zusje aan mij of ik wat wilde drinken, met een beker in haar hand. Ik antwoordde met ja waarna ik die beker met water in mijn hand kreeg. Ik dus rustig een beetje drinken en hield het daarna een tijdje vast voor straks. Waarna zij vraagt; Ben je klaar? uhm Ja... En ze pakt de beker uit mijn hand en drinkt een slok om hem vervolgens door te geven... delen dus Sharon... Zeer logisch! Ook is het leuk om te zien dat iedereen heel netjes de schoenen voor de deur uitdoet. Het dansen is een nog grotere ervaring. Echt prachtig om te zien. Iedereen klapt gebukt met holle handen voor een dof geluid en mensen gaan ombeurten in het midden staan zingen en dansen! Echt super gezellig en mooi om mee te maken. De sfeer is echt onbeschrijfelijk in woorden... Na dit feest zijn we terug gegaan naar de waterkant, wat een soort boulevard is waar allemaal muziek was omdat het de volgende dag de dag van de revolutie was en dus een vrije dag. Ook deze avond is natuurlijk weer een reden voor een feestje in de club!

De dag erna was weer een relax dagje aan de kreek. Eerst naar Overbirdge en daarna naar carolinakreek. Super leuk om te zien hoe hier de communicatie gaat als je elkaar ergens wilt ontmoeten onderweg. Er wordt even gebeld, de gevaren lichten gaan van beide auto's zodat ze elkaar herkennen op de weg en als ze elkaar gevonden hebben wordt er even langs de weg gestopt om een drankje te doen, wat te kletsen en dansen gekken. Hier is het trouwens heel normaal om een djogo (grote fles bier) te delen, incl. de chauffeur. Het drinken achter het stuur is dus meer dan normaal. Als je zelf maar denkt dat je nog kan rijden en als de politie je flesje/beker maar niet ziet als je drinkt... best wel echt af en toe als je in de taxi stapt en weet dat het niet helemaal welletjes is...

Op de vrijdag was het weer eens tijd voor een feestje, weliswaar een poolparty, Vol bakra's (Blanken) alle stagiaires waren dus aanwezig en klein Amderdam was gebouwd...

Verder heb ik nog quat gereden met wat mensen op een priveterrein van een van die jongens. Want ja, als je het geld hebt koop je het gewoon allemaal op... Poort zetten, slotje erop en het is van jou!

08/02; Voor de verandering een chill dagje bij een soort resort aan de rivier. genoemd Dantabai. Een plek waar een tourtje naartoe ging dus een aantal mensen al waren die we kenden... Bij aankomst waren we licht geshokt dat iedereen ineens wiet had, terwijl het hier zo'n taboe is... Maar dat maakte te sfeer niet minder gezellig! haha Omdat de surinamers meestal niet verder denken als dat de neus lang is, kwamen we er daar dus achter dat er een paar jongens te weinig geld hadden om te overnachten dus moesten we weer terug rijden... (2 uur heen, maar ongeveer 4-5 uur terug... Opgevouwen en wel bij mensen in de auto die krom reden van het stoned zijn... ik heb DOODSANGST uitgestaan... )

Ook ben ik voor het eerst na 1,5 maand gaan sporten in de 'sportschool' (buiten in een tuinhuisje zonder muren dus...). En jawel ik heb voor het eerst van mijn leven op een trilplaat gestaan... wat een hilarisch ding... en moordend voor je spieren en vooral met je lachenspieren erbij omdat heel de sportschoolvloer trilt...

Zo... ik heb jullie weer een beetje bij kunnen praten en hopelijk een beetje het gevoel over kunnen brengen hoe het er hier aantoe gaat...

IK KOM NOOIT MEER TERUG !! haha (I wish...)